Εθελοντική Δασοπροστασία Νοτίου Υμηττού - ΕΔΝΥ

Γνωρίστε τον Υμηττό και μερικά από τα μυστικά του.

Ονομασία

Χαρακτηριστικό του Υμηττού ήταν πάντα το μακρύ του σχήμα με διάταξη από βορρά προς νότο που καταλήγει στον Σαρωνικό Κόλπο και η απλή του διάταξη αφού ουσιαστικά αποτελείται από μια και μόνο επιμήκη ράχη. Πιθανολογείται ότι εξαιτίας αυτού του χαρακτηριστικού του απέκτησε και τη λαϊκή ονομασία «τρελός» ή «τρελοβούνι» προερχόμενη από την ιταλική παράφραση “monte matto” (=τρελό βουνό) του “monte Imetto” ή από το γαλλικό “très long” (=πολύ μακρύς).

H επίσημη ονομασία του όρους Υμηττός προέρχεται από την προελληνιστική περίοδο και πιο συγκεκριμένα από τη λέξη «θύμος» (κοιν. θυμάρι) που με τον καιρό παραφράστηκε σε «θυμέτ», αργότερα

«Υμέτ» και κατέληξε Υμηττός. Το όρος αναφέρεται με αυτή την ονομασία από τον περιηγητή Παυσανία στα «Αττικά» του: «όρη δε Αθηναίοις εστί… και Υμηττός, ος φύει νομάς μελίσσαις επιτηδειοτάτας πλην αλαζώνων…». Η αναφορά αυτή στις μέλισσες του Υμηττού δεν είναι η μόνη και «δένει» τις δύο ονομασίες του βουνού (δηλ. «Τρελός» και «Υμηττός») με μια ακόμη θεωρία για την ονομασία του, αφού οι αρχαίοι παρατηρώντας τις μέλισσες να πετούν βουίζοντας ανάμεσα στα φρύγανα (θύμος) του Υμηττού σαν μεθυσμένες θεωρούσαν ότι η αφθονία ανθέων τις είχε τρελάνει. Τέλος, άλλη μια θεωρία για την ονομασία του βουνού ως «τρελό» έχει να κάνει με το γεγονός ότι χρησιμοποιείτο κατά την αρχαιότητα ως μετεωρολογικός δείκτης, με την παρατήρηση των φαινομένων στην κορυφή του να οδηγεί σε συμπεράσματα για τον καιρό. Συχνά όμως αυτές οι προβλέψεις αποδεικνύονταν εσφαλμένες με αποτέλεσμα να οδηγηθούν κάποιοι στην ονομασία «τρελός».

Όλες αυτές οι αναφορές οδήγησαν και στο πείραγμα/ανέκδοτο που αναφέρει ότι οι Αθηναίοι πρέπει να είναι τελείως τρελοί αφού ζουν σε μια πόλη όπου ο ήλιος ανατέλλει από τον «Τρελό» και δύει στο «Δαφνί» (περιοχή στα δυτικά που φιλοξενεί φρενοκομείο).

Οι αρχαίοι επίσης συνήθιζαν να διαχωρίζουν το βόρειο τμήμα του βουνού, που αποκαλούσαν «Μέγα Υμηττό», από το νότιο τμήμα που αποκαλούσαν «Ελάσσονα» ή «Άνυδρον Υμηττό». Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας το νότιο τμήμα του Υμηττού αποκαλείτο και Μαυροβούνι (Καρά Νταγ), ονομασία που επιβιώνει ως τις μέρες μας.

Στα νεώτερα χρόνια, Ο Υμηττός, εκτός από «τρελός» συχνά αποκαλείται και «κούφιος» αφού στις πλαγιές του έχουν ανακαλυφθεί πάνω από 80 σπήλαια και βάραθρα, κάποια εκ των οποίων ιδιαίτερης σημασίας.

FocalPoint/Wikipedia

Γενικά

Ο Υμηττός είναι το πιο κοντινό προς το κέντρο της Αθήνας βουνό (η κορυφή του απέχει μόλις 7,5 χλμ από τη πλατεία Συντάγματος σε ευθεία γραμμή) και κατατάσσεται 6ο ψηλότερο βουνό στην Αττική και 82ο σε σχέση με τα υπόλοιπα βουνά της Ελλάδας. Η ψηλότερη κορυφή του ονομάζεται «Εύζωνας» και έχει υψόμετρο 1026 μ. ενώ βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του βουνού. Το μέγιστο μήκος του βουνού στον άξονα Β-Ν είναι 24 χλμ και στον άξονα Α-Δ είναι 6 χλμ ενώ χωρίζεται σαφώς σε βόρειο και νότιο τμήμα από τη χαράδρα «Πιρναρή» και «Ντούκας». Οι κορυφές του Υμηττού είναι γενικά ομαλές και μετά τη κορυφή «Εύζωνας» οι κυριότερες είναι «Πύργος» (υψομ. 814μ.), «Μαυροβούνι» (υψομ. 770μ.), «Στρώμα» (υψομ. 725μ.), «Προφ. Ηλίας» (υψομ. 659μ.).

SpirosK

SpirosK

Από γεωλογική άποψη ο Υμηττός ανήκει στην αττικοκυκλαδική ζώνη με ασβεστόλιθους, μαρμαρυγιακούς σχιστόλιθους και μεγάλες μάζες μαρμάρου να επικρατούν στα πετρώματά του. Αυτή ακριβώς η σύσταση των πετρωμάτων του Υμηττού οδήγησε και στην εκμετάλλευσή του από τα αρχαία χρόνια αλλά και στις ιδανικές συνθήκες για τη δημιουργία των πολλών σπηλαίων που φιλοξενεί.

ΤΟ ΒΟΥΝΟ

Μαζεύουμε πλαστικά καπάκια για καλό σκοπό!